''Միայն Խաչին Միացած Ընթանալով` Եկեղեցին Կը Յառաջանայ'' Կ՛ըսէ Ֆրանչիսկոս Պապը ։

Կարտինալական դասին ներկայութեամբ, Սիքստինեան Մատրան մէջ մատուցած քահանայապետական գոհանաբանական առաջին պատարագի ընթացքին արտասանած իր քարոզին մէջ, ֆրանչիսկոս Քահանայապետը յորդորեց Եկեղեցին ու հաւատացեալները ''ընթանալու Տիրոջ հետ, Յիսուսի արիւնով կառուցելու Անոր Եկեղեցին եւ դաւանելու Խաչեալ Քրիստոսը.'' ''Ապա թէ ոչ` - ըսաւ Ան - կը դաւանինք սատանայի աշխարհիկ իրողութիւնը։''
Միայն Քրիստոսը դաւանելով է որ Եկեղեցին յառաջ կ՛ընթանայ եւ չի վերածուիր պարզ ''բարեգործական կազմարկերպութեան'' մը - հաստատեց Սրբազան Հայրը։
Քալել, այսինքն ընթանալ, կառուցել եւ դաւանիլ, երեք բառեր են որ ''ներգործութիւն'' կը նշանակեն, եւ զոր ֆրանչիսկոս Պապը, ներշնջուած օրուան սուրբ գրային ընթերուցմներէն, իր Քահանայապետութեան առաջին քարոզին որպէս կեդրոնական նիւթ կ՛ընտրէ։
Կեանքը ընթացք մըն է - ըսաւ ֆրանչիսկոս Քահանայապետը - եւ Եկեղեցին կանչուած է քալելու որովհետեւ երբ կանք առնենք կորսուած ենք։
Ընթանալ, կառուցել, դաւանիլ դիւրին ուղեւորութիւն մը չէ որովհետեւ յաճախ ցնցումներ կան, արգելքներ կան որ մեզ դէպի ետ կը դարձնեն։
Երբ կը քալենք առանց Խաչին, երդ կը կառուցենք առանց խաչին երբ կը դաւանինք առանց խաչի Քրիստոս մը մենք Տիրոջ աշակերտները չենք։ Աշխարհիկ ենք, Եպիսկոպոսներ ենք, քահանաներ ենք, կարտինալներ ենք, բայց ոչ Տիրոջ աշակերտներ։
Իմ փափաքս որ ամէնքս այս ապրուած շնորհքի օրերէն ետք քաջութիւնը ունենանք քալելու Տիրոջ ներկայութեամբ, Տիրոջ խաչին հետ միասին, Եկեղեցին կառուցենք խաչին վրայ յղած Տիրոջ արիւնի վրայ եւ դաւանինք միակ փառքը` Խաչեալ Քրիստոսը։ Այպէսով Եկեղեցին յառաջ պիտի ընթանայ։